oerknal
ik liep in je passen, klopte
mijn hart in je lichaam
er stond een huis tegen
de leegte van de straat
we dronken uit onze stad
sliepen in ochtendnevel
groeven een tuin in
het dorpsplantsoen. Nu
weerklinkt ons kabaal als
sterrenstof met ruis
dempen grachten hun
achterstallig water
terwijl de getelde dagen
het verleden uitdijen
mijn hart in je lichaam
er stond een huis tegen
de leegte van de straat
we dronken uit onze stad
sliepen in ochtendnevel
groeven een tuin in
het dorpsplantsoen. Nu
weerklinkt ons kabaal als
sterrenstof met ruis
dempen grachten hun
achterstallig water
terwijl de getelde dagen
het verleden uitdijen
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Donderdag, mei 04, 2017 09:54 |
| Het is altijd moeilijk als het tot een breuk komt tussen twee mensen, maar liever vroeg dan laat, zodat de kinderen daar niet van afdragen. Hopelijk is dat gedicht fictie! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||