verdronken vlinders
mijn huid brandt
ik voel de koude regen
door mijn poriën sijpelen
om de wonden in mijn
hart te reinigen
zonder dat ze ooit genezen
de flikkering van dansend
licht in druppels
vertelt mijn verloren zijn
in liefhebben
de onzekerheid van warmte
doet me rillen
ik omhels het abstracte
dat ontastbaar is
ik voel zonder voelen-
©20170305
ik voel de koude regen
door mijn poriën sijpelen
om de wonden in mijn
hart te reinigen
zonder dat ze ooit genezen
de flikkering van dansend
licht in druppels
vertelt mijn verloren zijn
in liefhebben
de onzekerheid van warmte
doet me rillen
ik omhels het abstracte
dat ontastbaar is
ik voel zonder voelen-
©20170305
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, mei 05, 2017 22:13 |
| Zo kan het zijn, Nayeli, rakend het gevoel beschreven. Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, mei 05, 2017 16:27 |
| mooi hier je gevoelens verwoord Nayeli | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 05, 2017 15:11 |
| Houdt moed Nayeli, wellicht wordt het nog eens tastbaar dat wens ik je van harte toe. Zonnige groet. Anneke |
|
| claire vanfleteren: | Vrijdag, mei 05, 2017 14:30 |
| Je gebruikt hier wel een harde beeldspraak, maar het doet niets aan waarde af van het mooie schrijven, graag gelezen! | |
| Avr: | Vrijdag, mei 05, 2017 14:18 |
| Een mooi gevonden, maar wel pijnlijke titel! Wens je sterkte! mvg Avr | |
| teun hoek: | Vrijdag, mei 05, 2017 14:12 |
| sterkte in deze onzekerheid. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nayeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||