jij laat mij altijd nog ontwaken
nog vijf minuten tot ik het licht uitdoe
al is het gedicht waarop jij wacht
nog niet ontwaakt; enkel wat vellen
wit papier op ‘t tafelblad, plantenbladeren
opgerold voor in de nacht en zacht
‘eine Zigarette und ein letztes Glas in stehen’
als eindtune uit de radio – een mot danst
om de lamp, intens verliefd in ’t licht
tot aan haar dood; nog één minuut en dertig
en ik ben naakt, lig reeds in ’t bed
ik hoor jou schaapjes tellen: tien, negen, acht,
- heb ik vergeten iets te zeggen? -
… drie, ook al twee en nu ook …
reeds veel te laat kan ‘k enkel
vleugels dicht tegen mijn lijf aanpersen
hopen dat jij bij nul mij wakker maakt
sunset 05-05-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, mei 06, 2017 13:44 |
| Avr, Clarice, Mijn dank geldt jullie lezen en reageren en alvast een heel fijn zonnig weekend gewenst. Warme genegen groet en heel lenterige zaterdag nog, |
|
| Clarice: | Vrijdag, mei 05, 2017 22:29 |
| Mooi, sfeervol gedicht, Sunset! Gts, Clarice | |
| Avr: | Vrijdag, mei 05, 2017 19:21 |
| Een mooi, beeldend liefdesschrijven! mvg Avr | |
