Zeeland
De zee heeft
Haar armen gestoken
In het zwakke land
Eeuwen.eeuwen later
Ontsnapten uit de getijstromen
Slechts wat
Slordige stroken
Trots laat nu de zee
Zich wiegen
Tot op het strand
Boeren en vissers
Buren van
Het zwin en de kreken
Gaven hun harten
Aan dit schone
Scheldeland
Zij worstelden
zoals de vogels en de vissen
En kwamen boven
O, schoon Zeeuws
Stromenland
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Maandag, mei 08, 2017 10:25 |
| mooi komt de liefde voor dit land tot uiting in dit gedicht | |
| wijnand.: | Zondag, mei 07, 2017 18:44 |
| mooi sfeergedicht | |
| Hans Winter: | Zondag, mei 07, 2017 17:44 |
| de vingers omwonden om en om ineen gestoken, stromen en stroken, vogels en vissen, het is aan de mens zich daar onomwonden bestemd te vinden. een mooi beeld, groetje, hans |
|
| Nayeli: | Zondag, mei 07, 2017 17:40 |
| prachtig |
|
| claire vanfleteren: | Zondag, mei 07, 2017 17:31 |
| Een heel mooi gedicht,waardig geschreven met een beetje zorgvuldig gekozen woorden van vaderlands liefde. | |
| teun hoek: | Zondag, mei 07, 2017 17:11 |
| luctor et emergo ....trost en liefde. Mooi. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||