Het wandelbos
Het wandelbos
het grote bos
getooid met winterkleed
leek op een spookveld
vol oude bewoners
spraken met krakende stem
hun sterke armen in de lucht
grijpend naar zon of sterren
kleine takjes murmelden in de wind
iemand die er door moest
trok de nek in, liep bijna
klotsend slijk deed voorzichtig zijn
geen bosbewoner was te zien
ging de wind even liggen
dan gaf het bos een teken van normaal
de lucht bleek vers gegoten
een minimum van genot
ela
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Zaterdag, mei 13, 2017 18:54 |
| In een bos valt altijd iets te beleven. Zeker als het donker is, moet je echt eens doen, liefst met twee, dan zijn het net ogen die je volgen. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 13, 2017 10:10 |
| een mooie edgard | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, mei 13, 2017 09:33 |
| oude wijze bomen willen ons vergezellen op ons kronkelige pad... mooi gedicht Ela hgr wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||