Oog Van de nacht



Een cel zonder tralies
Een dwaling zonder bestemming
​Liefde in een schip
​Die nooit de horizon zal berijken

​Ik voel de poort naar niets
En de engelen die de zwakken dragen
​Hun kracht is een zegen
Een wedloop tegen beter weten in

Zo vaak hun handen gedeeld
​Geen moment geklaagd
Ik vraag de wind rust te brengen
Rust voor getergde schouders

Woorden zijjn woorden
Zij vinden hun weg
Ik denk nu op hun bestemming
Want in gedachten...zie ik een traan op elke wang

Dit lijkt op een knipoog
Volgend op gevoelens in een hart
Als de nacht om armt
Fluister dan een naam

Vind dan rust in het schijnsel van de maan
Ik weet dat daar verloren zielen luisteren
Zij dragen daar de fakkels van troost



​***Wim****