Stras
Tastende vingers dageraad
Reikend naar het zwart
De lucht nog vol van nacht
Die terugkeert op zijn schreden
Levenslucht vormt wolkjes
Mijn adem bedauwt
Mijn snor en stoppelbaard
Om de tijd gezicht te geven
Nog geen gerucht te horen
Dan de stappen van mijn laarzen
Ruisend door het gras
Fonkelend verschijnt de zon
De diamant aan horizon
Die verwerd tot stras
Reikend naar het zwart
De lucht nog vol van nacht
Die terugkeert op zijn schreden
Levenslucht vormt wolkjes
Mijn adem bedauwt
Mijn snor en stoppelbaard
Om de tijd gezicht te geven
Nog geen gerucht te horen
Dan de stappen van mijn laarzen
Ruisend door het gras
Fonkelend verschijnt de zon
De diamant aan horizon
Die verwerd tot stras
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, mei 20, 2017 01:58 |
| Een heel mooi bespiegelend en beeldend gedicht. Erg mooi geschreven. Van een mens, de natuur, de tijd en het leven. Het licht. Schitterend. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, mei 19, 2017 19:54 |
| mooi mooi | |
| Avr: | Vrijdag, mei 19, 2017 18:26 |
| Mooi, en beeldend schrijven! mvg Avr | |
| teun hoek: | Vrijdag, mei 19, 2017 17:07 |
| eigenlijk veel grootser. th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 19, 2017 13:33 |
| Hoe mooi jij het stras met de zon vergelijkt Peter, koester jij het steentje, dat doe ik met dit mooie gedicht. Fijne middag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||