Regendruppel
Starend naar het raam,
Kijkend naar regendruppel,
Langzaam neergaand,
Wanhopig pogend te hechten,
Aan glas kil en glad.
Zinloos vechtend tegen,
Steeds zichtbaar wordende,
Onvermijdelijke teloorgang,
Van wat eens was,
Nu slechts een dunne stroom.
Dunne stroom met uitstulping,
Aan zwaartekracht onderhevig,
Kleiner en onbetekenend wordend,
Druppel vol leven en kleurnuances,
Verdwijnend in het niets.
Kijkend naar regendruppel,
Langzaam neergaand,
Wanhopig pogend te hechten,
Aan glas kil en glad.
Zinloos vechtend tegen,
Steeds zichtbaar wordende,
Onvermijdelijke teloorgang,
Van wat eens was,
Nu slechts een dunne stroom.
Dunne stroom met uitstulping,
Aan zwaartekracht onderhevig,
Kleiner en onbetekenend wordend,
Druppel vol leven en kleurnuances,
Verdwijnend in het niets.
Reacties op dit gedicht
| Ron Kranenburg: | Zaterdag, mei 20, 2017 12:24 |
| Bedankt voor de reacties! Inderdaad gelijk een mensenleven. | |
| Avr: | Vrijdag, mei 19, 2017 18:37 |
| Dit hele mooie schrijven doet me ook denken aan een mensenleven! Leven en dood! mvg Avr | |
| teun hoek: | Vrijdag, mei 19, 2017 17:01 |
| vindt het bijzonder dat al die druppels de zee uitmaken. zoals ons ik iets uitbeeldt van de schepping. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron Kranenburg | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||