Mijn moeder.
Ze mailde laatst, en ik stond versteld.
We gaan verhuizen, ik dacht aan je.
Eigenlijk heb je inmiddels recht op geld.
Ik vertelde haar dat liefde niet te koop is.
Het zou de leegte niet doen vullen.
Van een 'moeder' die ik in mijn leven mis.
Het zou het verleden niet mooier maken.
En met de kennis van haar gedrag.
Is dit vast een actie om mij te raken.
En die angst bleek jammer genoeg waar.
Iets in haar wil mij kapot maken.
De gedachte dat ik besta is haar te zwaar.
Ik wilde een antwoord, op waarom al die haat.
'Ik heb het al vanaf je geboorte'.
En denk niet dat het nog over gaat.
Geen poging om me te willen spreken.
Maar op zoek naar handvatten.
Om me voor eens en altijd te breken.