Klokkenspel
Klokkenspel
tijdens een f'isse morgen
stokte mijn stap, ik stond pal
ik kon niet vatten waarom
zat het tussen de oren, of was het echt
het werd mij plots duidelijk
er was iets van jaren terug
zo dacht ik, alhoewel
klokgelui was niet uitgestorven
ik begreep het eigenlijk niet
het voelde zo vertrouwd aan
alle hoofden richten zich nop
grote en kleine klokken in duet
het voelde niet nieuw
toch was er vervoering
de herinnering drong diep door
het werd een heerlijke dag
ela
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, mei 25, 2017 15:15 |
| Ik vind het ook mooi om te horen, het geeft zo'n gevoel van samen zijn. Mooi gedicht, ela. Gts, Clarice | |
| Avr: | Dinsdag, mei 23, 2017 18:56 |
| Mooi onder de aandacht gebracht! mvg Avr | |
| Dasje (lucky): | Dinsdag, mei 23, 2017 14:41 |
| Nostalgisch mooi beschreven! Daar geniet ik van! Vriendelijke groetjes, Dasje :o] |
|
| teun hoek: | Dinsdag, mei 23, 2017 11:58 |
| fijn als het bekende belletje luidt. h gr. th | |
| claire vanfleteren: | Dinsdag, mei 23, 2017 11:07 |
| Echt ooit won ik een prijs van de beiaardbeluisteraarster Marleen Brylijn uit Brugge, een klokkenspel is adembenemend. Goed geschreven echt mooi, wekt herinneringen op! | |
| EXPLICIT: | Dinsdag, mei 23, 2017 09:59 |
| Mooi, geniet ervan. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||