Onderste boven
Onderste boven
als straks de zon weer schijnt
zal ik heel luid lachen
zoals toen ik je zag
breed, met blinkende ogen
mijn ogen die jou volgden
tot mijn voeten het verstonden
en ik mij repte achter je aan
mijn adem achterbleef
ik buitenadem struikelde
weer keek waar je was gebleven
het lachen mij geheel verging
de menigte had je verorbert
de lach is mij ontstolen
door mijn tranen zag ik niemand
liep tegen mensen aan, sorry; sorry
tot ik jou bijna onderste boven liep
ela
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 27, 2017 10:22 |
| mooi weer edgard gaat het? |
|
| Daatje Minnema : | Zaterdag, mei 27, 2017 10:04 |
| Mooi schrijven..ben meegegaan in jou verhaal en opgegaan in de menigte.. mooi verwoord | |
| Avr: | Zaterdag, mei 27, 2017 09:57 |
| Onderste boven van hem! Heel leuk,beeldend schrijven,ela! mvg Avr | |
| claire vanfleteren: | Zaterdag, mei 27, 2017 09:43 |
| Mooi, hoe je iemand kan verliezen. Als ik ergens naar toe ga en het is vrij groot, mag je zeker zijn dat ik mijn man uit het oog verlies, ja die winkelen niet graag en ik ga graag ergens binnen! Wat wil je? | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||