over de alledaagsheid der dingen
uw hoofd rust op mijn schouders
wanneer ik je direct geloof in mijn bed:
hoe warm jij bent
en hoe teder zacht
en daarna ga ik met jou wandelen
doorheen alle straten
mensen draaien zich naar je om
zeggen hoe mooi je bent
heel stil rust je hoofd op mijn schouder
en jouw ogen glanzen vol liefde
alsof zij nog steeds weten
hoe buigzaam lenig onze lendenen zijn
zelfs de slagersvrouw bewondert je schoonheid
en ik zie hoe jaloers zij kijkt
wanneer zij de wordt snijdt;
ja zeg ik, het mag wat meer zijn
want dat eet zij het liefst
sunset 27-05-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, mei 30, 2017 07:35 |
Daatje Minnema, Avr, Janny Scheybeler de Jonge, Dank jullie wel voor het lezen en jullie waarderend (ondanks de schrijffouten) reageren en nog een vredige dinsdag verder. Warme genegen groet, |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 27, 2017 10:21 |
| mooi gedaan | |
| Avr: | Zaterdag, mei 27, 2017 10:08 |
| Ondanks schrijffouten, toch een mooi, beeldend en leuk schrijven, sunset! Moest hierbij meteen aan Clouseau denken met hun nummer , Daar gaat ze! mvg Avr | |
| Daatje Minnema : | Zaterdag, mei 27, 2017 10:07 |
| Weer schitterend ..brn een stukje met je mee gelopen..dank je | |
| sunset: | Zaterdag, mei 27, 2017 09:53 |
| eerst zin, eerste woord is 'jouw' en derde laatste zin is 'wordt' natuurlijk 'worst'. Ik denk dat ik nog niet helemaal wakker was. Sorry |
|
