Mijmering
Een oude visser, zittend aan de kade
Een verdwaalde meeuw lacht
terwijl de nevel optrekt
Schepen komen voorbij
opdoemend uit het verleden,
varend naar hun toekomst
Schepen,
gevuld met gedachten en
herinneringen aan wat ooit was
Een verdwaalde meeuw lacht
terwijl de nevel optrekt
Schepen komen voorbij
opdoemend uit het verleden,
varend naar hun toekomst
Schepen,
gevuld met gedachten en
herinneringen aan wat ooit was
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Dinsdag, augustus 29, 2017 14:12 |
| Een dijk van een gedicht ! Heel graag gelezen ! | |
| Clarice: | Maandag, mei 29, 2017 23:33 |
| Heel mooi gedicht waar een verlaten sfeer van uitgaat, Hajduk. Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Maandag, mei 29, 2017 11:58 |
| mooi beeld gaat hier voorbij | |
| claire vanfleteren: | Maandag, mei 29, 2017 11:15 |
| Mooi gedicht over heimwee van misschien een visser of stuurman? Knap! | |
| Anneke Bakker: | Maandag, mei 29, 2017 07:30 |
| Een mooi gedicht waarin je gevoel van heimwee en gemis boekdelen spreekt. Sterkte wens ik je Haiduk. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||