Rechtbank van de liefde
Hier sta ik dan helemaal terecht.
Ik ben schuldig aan bijna alles dat men zegt.
Ik ben schuldig aan

Houden van
Aan zorgen voor
Aan liefde geven
Aan jou trouw blijven
Aan lijden uit liefde
Aan jou knuffelen
Aan jou zoenen

Rechtbank van de liefde
Hier sta ik dan helemaal terecht.
Ik ben schuldig aan bijna alles dat men zegt.
Ik ben schuldig aan

Jou verdriet doen met mijn stommiteit er daarmee schuldig aan mijzelf
Aan kroelen
Aan samen willen zijn
Aan jou missen
Aan lieve dingen voor jou schrijven
Aan over jouw rug, voeten of andere plekken wrijven
Aan het goed willen doen ook al gaat dat nog zo moeilijk omdat ik niet weet hoe

Rechtbank van de liefde
Hier sta ik dan helemaal terecht.
Ik ben schuldig aan bijna alles dat men zegt.
Ik ben schuldig aan

Vergeten en vergeven
Aan voor je zorgen
Aan vragen en smeken
Aan samen willen douchen
Aan mijn leven met jou willen delen
Aan plezier met jou willen maken
Aan samen op vakantie willen gaan

Rechtbank van de liefde
Hier sta ik dan helemaal terecht.
Ik ben schuldig aan bijna alles dat men zegt.
Ik ben schuldig aan

Aan hopen
Aan wensen
Aan liefde maken
Aan ruzie maken
Aan zuchten slaken
Aan pijn doen
Aan verdriet
En nog zoveel meer!

Ik ben schuldig aan goed en kwaad
Ik ben schuldig aan liefde en haat
Ik ben schuldig aan meer dan ik kan noemen
Meer dan ik kan bedenken
Meer dan ik soms zou willen
Maar er zijn momenten en dan denk ik toch wel even...
Is er niet meer dat ik kan doen en geven?
Heb ik wel genoeg gedaan?
Sta ik hier eerlijk helemaal vooraan?
Of hoor ik ook gewoon in de rij te staan bij deze rechtbank op mijn beurt wachten
Eeuwig proberen en smachten
Moet ik eerst het ultieme offer maken?
Moet ik eerst het onmogelijke proberen te doen?
Of moet ik eerlijk vragen wat het mooiste is dat ik voor jou kan doen en dan een relatie lang mijn hoofd er over breken tot ik de oplossing vind die ware liefde kan geven?