Een meisje zit aan de waterkant op het eerste gezicht niks aan de hand
Maar het meisje weet wel beter ze kijkt naar het water dat glinstert door de zon
Het water lijkt zo helder en toch zo diep
Ze kijkt snel even rond of niemand haar ziet
Dan begint ze zachtjes te snikken van wat zij ziet
Haar reflectie in het water het doet haar zeer het wil haar pakken
Ze stopt haar voeten in het water en begint te spatten
Dan als zij het niet verwacht staat er ineens iemand naast haar met een vriendelijke lach
Hij slaat een arm om haar heen en kijkt even in haar ogen dan doet hij verschrikt een stap achteruit hij kan het niet geloven
Bedeesd kwam ze dichterbij en fluistert zachtjes
Zie jij het ook?
Zie jij mij voor wat ik ben?
De jongen antwoord met lieve stem
Ja ik zag het
Ik weet het niet
Bij zichzelf denkt hij
“Dit had ik niet verwacht van ver weg lijkt het allemaal zo onschuld en zo zacht “
Dan is het even stil en zitten ze zwijgend naast elkaar alsof ze betoverd zijn
Na even is het meisje haar verdriet vergeten en schenkt hem een vriendelijke lach waarna ze zegt met een harde stem
Kijk opnieuw!
De jongen bedenkt zich geen moment en doet wat hem word gevraagd
Hij kijkt en opnieuw is hij verbaast
Deze keer geen pijn of verdriet maar slechts liefde dat hij ziet
Dan draaien ze beide langzaam hun hoofd en kijken nog is naar het water wachtend op een reflectie die niet komt
De zon is vergaan en de maan is gaan staan hoog aan de hemel
Het water vertroebeld langzaam tot er niks meer te zien is
Het meisje word bang en denkt in zichzelf
“Dit is een droom dat kan niet anders”
Dan pakt de jongen haar hand alsof hij haar gedachten begreep en kneep zachtjes
Het meisje begon te trillen en rillen
Dan uit het niets geeft hij haar een kus en opeens is het heel erg knus
Het is alsof ze beide vergeten wat er is gebeurd en niet langer door pijnlijke gedachten worden verscheurd
Ze lopen samen weg als de lichten doven
Beide in gedachten verzonken daar boven