Een trage zon
een trage zon
je wuifde
ik lachte terug
herinner me wolken
drijvend op hun rug
een trage zon
waarvan de stralen
stil leken te staan in het
verloren gaan van tijd
in wachten bevroren
keken we naar elkaar
het moment van breken
kwam snel daarna
jouw transparantie
knapte toen ik met een
woordloos afscheid
jou diep op je ziel trapte
onoverbrugbaar zijn
meters in oneindigheid
ik ben je kwijt de scherven
liggen in het gras verspreid
wil melker
02/05/2017
Reacties op dit gedicht
| EXPLICIT: | Vrijdag, juni 02, 2017 16:43 |
| afscheid bezielend, erg rakend en herkenbaar Wil... | |
| teun hoek: | Vrijdag, juni 02, 2017 14:15 |
| een mislukte poging zo ik versta. h gr. th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juni 02, 2017 08:38 |
| Dat de scherven in het gras toch het geluk hebben mogen brengen Wil, ik wens het je van harte toe! Zonnige groet en mooie dag. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juni 02, 2017 04:48 |
| mooi mooi goede morgen wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||