onweer komt begroeten
mijn schuld is het niet dat lente zomers is
en ik mij niet verstoppen kan
hoofdsilhouetten tegen late zon
dat oranje lila ding boven het water
daarnaast de stad met asfaltpleinen
en nog warme stenen die het afleggen
tegen groene parken met kiezelzandwegen
een muggenweer maar ook jouw geur
die er nog altijd is tot heel laat op de dag
en op mijn hoede voor elk plots gebeuren
gaan de lantaarns aan zo tegen middernacht
hoor ik het fietsgerammel vanaf stratenranden
slingert een wilde roos zich langs een poort
drukt zwaar de lucht in 't trappenhuis
vensters wijd open en alles veel te groot
en te intens voor een ontmoeten
scheurt bliksem oplichtend de hemel open
en met wat donderende slagen
komt 't onweer mij luidkeels begroeten
sunset 04-06-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juni 05, 2017 15:42 |
Avr, Nayeli, wervelende regenboog, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren. Nog een heel vredige pinkstermaandag en warme genegen groet, |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 05, 2017 09:45 |
| met veel plezier gelezen...2x en steeds sneller...hoe doe je dat Sunset :-) hgr wr |
|
| Nayeli: | Zondag, juni 04, 2017 18:14 |
| wat een pracht verhalend gedicht van een zomeravond die eindigde in onweer |
|
| Avr: | Zondag, juni 04, 2017 15:27 |
| Heel mooi, zoals je met dit beeldend schrijven een bepaalde sfeer onder woorden weet te brengen, sunset! mvg Avr | |
