Eden's hof
De middag rust, weemoedig,
op het laatste stukje dageraad dat,
in een goudgele zon gevangen,
tussen het buigzame riet van mijn vijver,
haar adem lichtjes laat bewegen.
Vogels leggen nadruk op de stilte,
ze zingen, fluiten onmiskenbaar,
zoeken zo hun eigen weg.
Zoveel paden, zoveel zegens,
zoveel edens in mijn tuin..
-
Het water klettert,
bezingt het stralen van de zon.
Het lijkt, alsof de lente ons laat bloeien,
alsof het zo, het hof steeds verder,
door wil laten groeien.
En is dat niet,
echt,
waar alles eens,
in liefde, volheid,
mee begon..?
-
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juni 04, 2017 20:00 |
| Mooi mooi. Goed geschreven John om te lezen en herlezen dit tot mijmeringen stemmend gedicht. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juni 04, 2017 19:12 |
| heel mooi | |
| Nayeli: | Zondag, juni 04, 2017 18:03 |
| prachtig dit - heel graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||