in mijn ogen straalt licht
een week waarin alles pijn doet
en al datgene wat intens raakt
zwaar is om te dragen
wanneer ik op een straal licht hoop
is zelfs mijn verlangen bijgesteld
wacht ik tot diepe felle smarten
eindelijk iemand anders zoeken
de boot draait terug en legt aan in de haven
en al mijn koffers voelen lichter aan
nog snel een ontbijt tijdens vallende hagel
van onder naar onder en overal
zie ik toevalswolken boven de aarde
breekt het buiten de tijd in mijn woning;
in mijn ogen straalt licht
sunset 07-06-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juni 08, 2017 17:52 |
| Clarice, Dank je voor je lezen en heel mooi reageren. Nog een heel prettige donderdagnamiddag en warme groetende genegenheid, |
|
| Clarice: | Woensdag, juni 07, 2017 21:33 |
| Mooi geschreven, Sunset. Soms voelt iets gewoon goed.. Gts, Clarice | |
| sunset: | Woensdag, juni 07, 2017 18:19 |
| Nayeli, Avr, claire vanfleteren, Dank jullie wel voor jullie lezen en fijn reageren en geniet verder van een liefdevolle woensdagavond. Warme groetende genegenheid, |
|
| claire vanfleteren: | Woensdag, juni 07, 2017 16:08 |
| Het klokje tikt altijd beter thuis dan elders, zeer mooi verwoord sunset, ik heb het graag gelezen, wat speciaal! | |
| Avr: | Woensdag, juni 07, 2017 14:41 |
| Heel mooi, beeldend, dit sprankje hoop belicht! mvg Avr | |
| Nayeli: | Woensdag, juni 07, 2017 14:29 |
| thuiskomen in je vertrouwde plek... | |
