Veel te mooi
Veel te mooi
ze was de mooiste
van het land
droeg haar kroontje met flair
ieder adoreerde haar
hij kon haar trouwen
fier als een haan was hij
bedacht haar met juwelen
ging altijd met haar mee
haar schoonheid was bedrog
thuis mocht hij werkjes doen
het huishouden en de kook
de boodschappen en de tuin
terwijl hij werkte ging zij uit
kwam laat thuis en was uitgeput
dat hield hij niet vol
een scheiding hing in de lucht
ela
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Zondag, juni 18, 2017 18:48 |
| Heel herkenbaar deze ! Knap gedicht ! | |
| Clarice: | Woensdag, juni 14, 2017 21:54 |
| Onevenwicht blijft meestal niet duren, van welke kant en op welk vlak dan ook. Gts, Clarice | |
| EXPLICIT: | Woensdag, juni 14, 2017 21:48 |
| Ware schoonheid... | |
| Nayeli: | Woensdag, juni 14, 2017 17:22 |
| gelijk heeft hij, in een huwelijk is geen 'master and servant' |
|
| claire vanfleteren: | Woensdag, juni 14, 2017 13:34 |
| Je zou voor minder, ik doe als vrouw nu al alles, maar dat vind ik normaal, mijn man doet de mannenwerken en dat vind ik ook normaal, ik ben van een andere stempel dan de jeugd van tegenwoordig, daar is de nieuwe man geboren! | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||