de aarde lijkt overvol
over velden en weiden
lopen de wegen haaks
over zanderige grond;
de vele naaktslakken in herinnering
lijkt de aarde reeds overvol
woontorens stoten hard tegen de hemel
weerspiegelen in 't glas beelden van hitte
elektriciteitsmasten rijzen hoog op
verslinden de bomen en leidingen
verdwijnen onder de verre wolken
het bos wiegt zijn droefheid
een treurig lied om mee te zoemen
sunset 15-06-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juni 19, 2017 20:02 |
| Clarice, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel rustige maandagavond (Ik ben enkele dagen afwezig geweest). Vriendelijke genegen groet, |
|
| Clarice: | Donderdag, juni 15, 2017 22:33 |
| Mooi geschreven, Sunset, er is genoeg plaats maar het is altijd hetzelfde, nl. de verdeling die niet klopt... Gts, Clarice | |
| sunset: | Donderdag, juni 15, 2017 21:46 |
| Avr, Dank je voor je lezen en invoelend reageren. Nog een heel vredige donderdagavond en warme genegen groet, |
|
| Avr: | Donderdag, juni 15, 2017 21:28 |
| Een realistisch en droef mooi schrijven, sunset! mvg Avr | |
| sunset: | Donderdag, juni 15, 2017 20:28 |
claire vanfleteren, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel prettige donderdagavond. Genegen vriendengroet, |
|
| claire vanfleteren: | Donderdag, juni 15, 2017 18:49 |
| Inderdaad, het zicht over een landschap is veranderd en niet zo prettig meer om zien! | |
