Te veel
kan het eens anders zijn
moeilijke gedachten
spoken als mistflarden
door de duistere nacht
en mijn overvolle hoofd
soms is het gewoon te veel
te zwaar alsof ik eeuwen
lijk te bukken onder een
enorme vloed van verdriet
beter word het niet
mijn benen breken
en stort neer op de grond
kloppend hart lijkt te haperen
het leven als één grote open wond
einde waar blijf je
moeilijke gedachten
spoken als mistflarden
door de duistere nacht
en mijn overvolle hoofd
soms is het gewoon te veel
te zwaar alsof ik eeuwen
lijk te bukken onder een
enorme vloed van verdriet
beter word het niet
mijn benen breken
en stort neer op de grond
kloppend hart lijkt te haperen
het leven als één grote open wond
einde waar blijf je
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, juni 16, 2017 21:57 |
| Raak verwoord, het voelt alsof het levenslang zo zal zijn. Toch hoop ik ook voor jou dat het leven je (weer) licht en vreugde zal brengen. Sterkte en liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||