Avondhemel doortrokken met rood.
Avondhemel doortrokken met rood.
Met donkere vlekken maak jij een
epiloog met wat leeft bij de dag.
De onderliggende wereld gaat
weldra sluiten. Jouw donkere
pakking zal weldra bijna elke
levensgang stuiten.
Avondhemel bloed doorlopen.
Met jouw avondrood weerspiegelt
zich een dagsluiter die er wezen mag.
Ver beneden hoor je de laatste vogels fluiten.
Valt weldra de stilte in. Niet langer bij
machte zich in zijn toonzetting naar buiten
toe te uiten.
Met donkere vlekken maak jij een
epiloog met wat leeft bij de dag.
De onderliggende wereld gaat
weldra sluiten. Jouw donkere
pakking zal weldra bijna elke
levensgang stuiten.
Avondhemel bloed doorlopen.
Met jouw avondrood weerspiegelt
zich een dagsluiter die er wezen mag.
Ver beneden hoor je de laatste vogels fluiten.
Valt weldra de stilte in. Niet langer bij
machte zich in zijn toonzetting naar buiten
toe te uiten.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 17, 2017 17:28 |
| Een rode avondhemel is als een fraaie epiloog van de dag Willem, de vogels fluiten de dagsluiting. Heerlijkheid om dit te lezen! Fijn weekend wens ik je toe. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juni 17, 2017 14:38 |
| mooie stemming. h gr. th | |
| Johny Donovan: | Zaterdag, juni 17, 2017 14:06 |
| opnieuw een zeer geslaagd gedicht Willem! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||