Alleen ( Zwart wit Thema)
Zwart bekleed volgt de afgeleide
lange schaduw wacht geduldig gemis
met zachte hand op schouderblad
verdwenen het teruggetrokken gezicht
onbeholpen laat diepte kennen
gespleten metgezel
waar onstuitbaar
wit tere bloemen ontluiken
verschraalde hoop verend opricht
doorheen de nauw lengende tunnel
aan het einde belooft het licht
alleen liefde blijft, alles wat er is
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Maandag, juni 19, 2017 22:15 |
| heel mooi deze greetzzz Pasje |
|
| Roselynn: | Maandag, juni 19, 2017 20:59 |
| Het intense verdriet slijt nooit... maar zo waar... de liefde blijft.. prachtig geschreven |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 19, 2017 19:12 |
| zo waar de laatste strofe graag gelezen deze beschouwing September h.gr. wr |
|
| Claudelaire: | Maandag, juni 19, 2017 17:35 |
| All you need is love! Aardig gedicht! | |
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 19, 2017 17:30 |
| Hier wordt men vanzelf stil van, heel stil, je kunt niet anders, prachtig de liefde verwoordt September. Lieve groet, succes en fijne avond. Anneke |
|
| claire vanfleteren: | Maandag, juni 19, 2017 16:31 |
| Een helpende hand kan wonderen doen, zodat de hulp de tere bloem doet ontluiken in het mooie teder licht! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juni 19, 2017 15:32 |
| wow goede wijn.... |
|
| EXPLICIT: | Maandag, juni 19, 2017 14:40 |
| Het schrijft de schoonheid van liefde in haar vele facetten, mooi. Liefs | |
| Stroejaro: | Maandag, juni 19, 2017 14:13 |
| Wauw, wat weer bijzonder geschreven. Heel mooi. | |
