Hongerwinter.
Hongerwinter.
Wij hadden toen
een notenboom
zeker zestig jaar oud.
Vol vruchten
die zij vlijtig schonk
ons enigszins tot behoud.
Nog steeds nu
72 jaar terug
als ik wat walnoten eet
denk ik terug
aan deze boom
die ik nimmermeer vergeet.
th
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Zaterdag, juni 24, 2017 20:25 |
| Bijzonder en rakend verwoord. Knap. | |
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, juni 24, 2017 17:47 |
| Zo'n boom die blijft geven ondanks de overige schaarste verdient zijn ereplaats in het geheugen om zijn schenkende waarde. |
|
| Jadzia: | Zaterdag, juni 24, 2017 11:46 |
| De natuur zorgt voor ons. Erg mooi Teun. Fijne dag Gr. Jadzia |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juni 24, 2017 11:29 |
| ja kan me voorstellen mooi dit met ons te delen werd er ook gestolen toen |
|
| Avr: | Zaterdag, juni 24, 2017 10:38 |
| Heel mooi deze rakende herinnering onder woorden gebracht, teun! mvg Avr | |
| Aquarel: | Zaterdag, juni 24, 2017 10:05 |
| Zo doet de walnoot jou er aan terugdenken. Wat zal het een loodzware tijd geweest zijn, Teun. De hongerwinter. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||