Honderd dagen erna
Is het alweer zo lang geleden
het wordt gevierd met een feestmaaltijd
de glazen hoog geheven, een heildronk
op een beter leven en voortbestaan
Teruggebracht tot moleculen blijkt
een mens luchtig en stoffelijk te zijn
Ik voel me wat in de steek gelaten
alsof we samen moesten gaan
Over de ziel valt veel te fantaseren
als je niks hoeft te bewijzen
Laten wij maar aannemen dat alles
met reden in het grote niets verdwijnt
het wordt gevierd met een feestmaaltijd
de glazen hoog geheven, een heildronk
op een beter leven en voortbestaan
Teruggebracht tot moleculen blijkt
een mens luchtig en stoffelijk te zijn
Ik voel me wat in de steek gelaten
alsof we samen moesten gaan
Over de ziel valt veel te fantaseren
als je niks hoeft te bewijzen
Laten wij maar aannemen dat alles
met reden in het grote niets verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juni 25, 2017 21:16 |
| een mooie | |
| Aquarel: | Zondag, juni 25, 2017 16:11 |
| Ja, het menselijk lichaam bestaat uit moleculen, maar hoe het leven er precies in en uit gaat is niet bewezen. Ik denk dat niks in de natuur echt in het niets oplost. Maar je hebt gelijk dat ik het niet kan bewijzen. Pijnlijk mooi gedicht. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zondag, juni 25, 2017 14:14 |
| ik denk en geloof dat niets verdwijnt , alleen beter wordt dan wij hier verstaan en daarom aan het nu hangen. th | |
| Avr: | Zondag, juni 25, 2017 14:13 |
| De teerheid van het menselijk leven! Heel mooi schrijven! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||