het Bodenmeer (4
de dorpen liggen traag
voor anker in mijn dromen
lachen staat mij in ’t gezicht
zacht blaast wind over het water
avond dempt langzaam het licht
dat hangen blijft in lentebomen
kerken luiden luid hun klokken
’t geluid stijgt op, dan valt het neer
op oude daken waar het geld
schimmelt in vergeten lades
gaat verwonderen van huis tot huis
spoken door de spleten in de muur
sunset 26-06-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, juni 27, 2017 13:12 |
Nayeli, Dank je wel. En inderdaad, ondanks de hoeveelheid van het te bezichtigen moois allemaal, was het er relatief rustig. Dus dat was inderdaad genieten. Nog een rustige verderzetting van deze dinsdagnamiddag en warme vriendschappelijke groet, |
|
| Nayeli: | Dinsdag, juni 27, 2017 13:04 |
| mooi rustig tafereel | |
