Begroeting en afscheid.
Slechts een kwestie van tijd.

De begroeting.
De geboorte.
Het begin.
Nog een verbinding met de pure levenszin.
Nog niet losgekoppeld van de ware Verbinding.
En dan komt het afwikkelen.
Een verwikkeld raken in de draden,
die geweven worden, geweven zijn.
Draden van vreugde en pijn.
Meestal wordt alles dan steeds meer ingewikkeld,
en geen gehoor gegeven aan het ware Bewustzijn.

Een verstrikt raken in alle belangen, al het verlangen.
In alle verleidingsgezangen.
De levensdriften worden uitgeleefd.

En dan staan we aan het einde.
Dan komt het afscheid.
En meestal heeft alles tot niets geleid.
Is men van geen enkele binding of hechting bevrijd.
Het gevolg is vaak een grote innerlijke strijd.
Het sterven zal dan geen oase van rust en verstilling zijn.
Maar een machteloos gevecht vol intense angst en pijn.
En zo worden weer vele draden over dit leven heen gesponnen.
Als de dood dan uiteindelijk toch heeft gewonnen.

Maar het einde is nog lang niet in zicht.
Deze mens is nog geheel door de waan bevangen.
En wordt dan ook in een geheel eigen wereld ontvangen.
De ketens zijn gemaakt.
En die kunnen niet zomaar worden losgemaakt.
Wat begonnen is, zal moeten worden afgemaakt.
Wat zo vol van illusie is, zal moeten worden leeggemaakt.
Uiteindelijk zal er weer een nieuwe gang
naar de aarde worden gemaakt.

Een nieuwe kans.
Een nieuwe mogelijkheid.
Een nieuwe persoonlijkheid.
Een nieuwe dans.
Totdat uiteindelijk de Ware Mens zal zijn bevrijd.
Dan zal er zijn een waar afscheid.