Zon en maan
De schone maanvrouwe
verstaat spiegelende meren
ranke verwilderingen spelen
in zwart stil kabbelen
rond dompelende voeten
vallen donkere haren zwaar
in ondoorgrondelijke wegen
weeft lichtglinster in draden
vlinders van vreugde, verdriet
opzwepend zwijgt haar taal
weerkaatst versteende pilaren
stil is gevoelig waterleven
verzinkt inkering waterzacht
zoet fluistert bries hereniging
dauw lichtbrenger, ochtendzon
vergeefs vreemde heer gemaal
haar verstaat,op wie zij wacht
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Donderdag, juli 13, 2017 04:53 |
| Graag gelezen...heel mooi. | |
| David Matser: | Maandag, juli 10, 2017 13:44 |
| Prachtig omschreven oeroud spel der zielen. | |
| september: | Maandag, juli 10, 2017 13:07 |
| Dank jullie heel hartelijk voor de fijne en mooie reacties. Liefs |
|
| EXPLICIT: | Zondag, juli 09, 2017 20:55 |
| Wat is dit heerlijk om te lezen... Geweldig geschreven. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juli 09, 2017 18:56 |
| wat kan ik nog zeggen wow! |
|
| Stroejaro: | Zondag, juli 09, 2017 16:16 |
| Prachtig weer! | |
| claire vanfleteren: | Zondag, juli 09, 2017 16:11 |
| Zoals Claudelaire zegt de zon in een bron van leven, maar zonder de maan kan je maar de helft van je leven beleven! | |
| Claudelaire: | Zondag, juli 09, 2017 16:07 |
| De zon, bron van alle leven op Aarde, daar wachten dagelijks miljarden wezens op ! Voortreffelijk gedicht deze ! groetjes Claude | |
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 09, 2017 16:05 |
| Mooie mystiek, schoner dan de maanvrouwe, gevoeliger dan het waterleven, is het lezen hiervan de moeite van het wachten waard op de heer gemaal in zoete hereniging. Met bewondering deze schoonheid gelezen. Fijne middag September met liefs. Anneke |
|
| Arendsoog: | Zondag, juli 09, 2017 16:00 |
| Een prachtig mystiek maangedicht met deze volle maan, liefs Arendsoog | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||