al wandelend door de natuur
in 't bos bewegen nauwelijks schaduwen
volhardt het hoge gras
beweegt als een steels zuchten
langs kleine waterstromen
mijn kuiten strelen amper varens
en zolen dwalen over het bedauwde
wat nieuw jong groen en wat klimop
beklimt de stammen
de blik omhoog toont 't grijze van een hemel
doorheen het blauw en donkergroen
heel achterbaks gefilterd
in schaduw tot aan kromming
toch vloeit het levenbrengend sap
in diepte van de bodem
grijpen wortelen zich stevig vast
baden paddenstoelen in schemer
traag adem ik mij voorwaarts
over paden slingerend naar de einder
sunset 10-07-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, juli 11, 2017 11:26 |
Claudelaire, Dank je wel voor je lezen en reageren en nog een prettige dinsdag. Vriendschappelijk genegen groet, |
|
| Claudelaire: | Dinsdag, juli 11, 2017 10:40 |
| Lost in a forest ! Voortreffelijk gedicht ! | |
