Vergane glorie
Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid en samen gegoten
in één onderdeel.
De ondergang na jaren vernuftige uitvindingen,
waar de macht
zo zwart was als de nacht
en het geld
zo verdoezeld als de wegkwijnende zon.
De tol die wij allen hebben betaald
voor de hebzucht van wezens,
met een hart van steen
die geen greintje gaven
om het leven van hun medemens.
Claire Vanfleteren ©