Het Einde van de Wereld ?
Ergens in de duistere kosmos
ben ik een vallende ster, klaar
om in een zwart gat te verzinken.
Ik heb een burn-out, doof langzaam
uit want ik schitter al lang niet meer.
En als Iemand mijn val kan opvangen
zal ik nog miljarden lichtjaren blijven
gloeien uit Dankbaarheid en Liefde.
Maar het is te laat, ik knal reeds
tegen de Aarde aan, de Mens mag
nu alle brokstukken bijeenrapen !
Maar is dat nu het Einde van de Wereld ?
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Zondag, juli 16, 2017 20:10 |
| Neen, het is niet het einde van de wereld, heel langzaam zullen de brokstukken worden gelijmd. En zelfs met een extra dikke dubbele wand. Die heel sterk is!!! | |
| teun hoek: | Zondag, juli 16, 2017 14:12 |
| wij komen . gaan , zijn een tijdelijke herinnering op aard, doch de geloofsperspectief opent een ander beeld. th | |
| september: | Zondag, juli 16, 2017 11:47 |
| Interessant gedicht. Vanuit het grote van de kosmos is er mogelijk een parallel te lezen met het kleine. Goed geschreven Claudelaire. Liefs | |
| claire vanfleteren: | Zondag, juli 16, 2017 11:30 |
| Ik denk dat je hier over uzelf schrijft, wel dan zou ik zeggen neem die brokstukken weer bij elkaar, zet een glimlach op en kijkt naar de toekomst! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||