Gisteravond om Lieneke verdriet gehad.
Kwam haar overlijdenskaart en laatste brief
tegen, ook zaten er wat foto's bij van meer
dan 25 jaar geleden.
Wat hebben wij als collega's/vriendinnen
het altijd mooi gehad.
Dat schreef ze ook naar mij
mooie herinneringen.
Lieneke lachte altijd, ze keek altijd blij.
Dan werd ik ook vrolijk van haar.
Zij wist hoe gevoelig ik was voor bepaalde dingen.
In totaal heb ik haar gekend 32 jaar.
En ongeveer 10 jaar close samengewerkt met haar.
We liepen bij elkaar de deur niet plat.
Knallende ruzie hebben we ook nooit gehad.
Dat het goed was, dat wisten we van elkaar.
We waren best een bijzonder paar.
Verleden jaar
werd er een ziekte bij Lieneke ontdekt.
Het was al te ver heen
niet meer te genezen.
Haar keuze was
géén chemo!!!
laat mij gaan
en zo gebeurde het.
In bijzijn van haar zuster
en Lieneke haar man
sliep ze in na een injectie van de arts
10 minuten later was het klaar.
Deze keuze was van haar!!
Wij moeten dat respecteren
en haar met alle liefde eren.
