een lichtend spoor
ik zie je ogen donkeren
maar hun geheimen
lichten op in het
schalks wegkijken
je lach gaat mee
naar een niet voor mij
weggelegd perspectief
in de verte van de tijd
nog heb ik jouw
hand en vingers vast
voel je hart pulseren
met vitale warme kracht
maar onnavolgbaar
zweef je uit mij weg
in een lichtend spoor van
mystieke onaantastbaarheid
ik ben je kwijt
zoals smeltend ijs
de berg afglijdt en als
transparant water verdwijnt
geen toeval zal naar
ons ontmoeten gissen
weet dat liefde eeuwig is en
jij in morgen weer verschijnt
wil melker
17/07/2017
EXPLICIT: | Dinsdag, juli 18, 2017 02:04 |
liefde draagt golflengten voorts verlichtend vol bestaan onzichtbaar delend |
|
David Matser: | Maandag, juli 17, 2017 23:02 |
Heel mooi weer, graag gelezen | |
september: | Maandag, juli 17, 2017 13:11 |
Prachtig Wil. Heel mooi geschreven. In mystiek en liefde ontglipt soms. Als een energie of als water. Net buiten bereik wat het ook mystiek maakt en houdt. Niet om vast te houden,zal het terugkeren omdat het er is. Liefs en een mooie dag gewenst. | |
teun hoek: | Maandag, juli 17, 2017 10:05 |
integer mooi. zoals helder water verfrissend is. th | |
Anneke Bakker: | Maandag, juli 17, 2017 09:13 |
Ik lees dit als een dubbelspoor Wil, zowel licht als donker en dat maakt het zo liefdevol en mysterieus. Zonnige groet maakt het spoor licht. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 17, 2017 05:27 |
tjonge goede morgen wil |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 17 juli 2017 | ||
Thema's: |