Wat een vloed
Wat een vloed
Waar het woeste water
De mens bedreigt
De oevers doorbreekt
Daar verdwijnt de vrolijkheid
Daar waard de huizenbreker
De zeis van de dood
Men kan er enkel, tussen tranen
Vloeken van verdriet
De kleintjes op het droge brengen
De lijken snel begraven
Met nog meer tranen
Rouwen om ’t verlies
De koude nacht trotseren
Het al gebroken huis verbranden
Wachtend op hongersnood
Tot iemand hulp wil brengen
ela
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||