Blauwe vogel
Een blauwe vogel vliegt niet meer.
Het ontbeert daarvoor de kracht
telkens weer. Van tijd tot tijd
heft het op zijn vleugels om op
te stijgen naar de blauwe lucht.
De aanzet daartoe verlaat
soms de beugels, maar verliest
al spoedig zijn verlangen
voor een vrije vlucht.
Een kwijnend verlangen plaagt
het telkens weer, als het kijkt
naar de lucht als een teleurstellend
verweer. Op en boven de aarde beweegt
al wat leeft naar eigen waarde.
Maar niet een blauwe vogel.
Die zich beperkt weet door
de tucht; van een leven waarop
een hypotheek van een handicap zucht.
Het ontbeert daarvoor de kracht
telkens weer. Van tijd tot tijd
heft het op zijn vleugels om op
te stijgen naar de blauwe lucht.
De aanzet daartoe verlaat
soms de beugels, maar verliest
al spoedig zijn verlangen
voor een vrije vlucht.
Een kwijnend verlangen plaagt
het telkens weer, als het kijkt
naar de lucht als een teleurstellend
verweer. Op en boven de aarde beweegt
al wat leeft naar eigen waarde.
Maar niet een blauwe vogel.
Die zich beperkt weet door
de tucht; van een leven waarop
een hypotheek van een handicap zucht.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Dinsdag, juli 18, 2017 19:08 |
| Kan ik inkomen, kan ik begrijpen. Mooi geschreven. Groetjes, |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 18, 2017 16:16 |
| Voor hen zijn de beperkingen uitermate groot, hoe graag ze ook eens zoude willen vliegen. Diep respect voor dit gedicht Willem. Zonnige groet Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juli 18, 2017 14:18 |
| goed | |
| teun hoek: | Dinsdag, juli 18, 2017 13:11 |
| intens de problematiek van de handicap neergeschreven. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||