dromen
Verwoestend waren de gedachten
In mijn moegetergerde hoofd
Woorden werden niet meer gevonden
Geen geschreeuw en zelfs geen gefluister meer
Ogen die hun glans verloren zijn
Zelfs de glimlach was verdwenen
Opgedroogde tranen
Schermde ik mijn gedachten af
Waar zijn al die mooie dromen naartoe?
Waarom moest het zo ver komen?
Ik ben helemaal leeggezogen
Wat rest is het kleine hoopje mens
Met een sprankeltje hoop.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Dinsdag, juli 18, 2017 23:23 |
| Doorzetten, je komt er wel weer door. Mooi geschreven. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juli 18, 2017 21:13 |
| sterkte hoor mooi omschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RedRose. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||