Narcisme
Ik wilde geloven
in alles wat je zei.
Dat je steeds overspoeld werd.
En dat je met alles wat je kon,
oprecht hield van mij.
Maar hoe harder ik moest geloven.
En ik gaf je alle tijd.
Raakte ik onder jou golven bedolven.
En zo ook mijzelf kwijt.
Ik zie je staren onbewogen.
Met jezelf in volle strijd.
Ik hoor je lachen vol vermogen.
Terwijl je mij met woorden snijdt.
in alles wat je zei.
Dat je steeds overspoeld werd.
En dat je met alles wat je kon,
oprecht hield van mij.
Maar hoe harder ik moest geloven.
En ik gaf je alle tijd.
Raakte ik onder jou golven bedolven.
En zo ook mijzelf kwijt.
Ik zie je staren onbewogen.
Met jezelf in volle strijd.
Ik hoor je lachen vol vermogen.
Terwijl je mij met woorden snijdt.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, juli 19, 2017 20:18 |
| Ik heb ooit een relatie gehad met een narcistische man, en ik herken mezelf van toen terug in dit gedicht. Ik heb de relatie beëindigd, omdat het sarren, blij zijn met mijn verdriet, en gebrek aan empathie meer en meer op een kat en muis spel ging lijken dan op liefde. Ook al was hij nog zo charmant in het begin. Ik hoopte eerst nog dat wij sterker waren dan ziektebeelden, maar het ging niet. Blijf vooral jezelf trouw, laat je niet ondersneeuwen. Sterkte, liefs, Aquarel | |
| gedichtenlady: | Woensdag, juli 19, 2017 13:38 |
| Mooi verwoord, gevoelig geschreven en zo jammer van de pijn dat je voelt ... | |
| wytske: | Woensdag, juli 19, 2017 11:31 |
| Sterk geschreven en soms gaat het zo in een relatie, dan denk je samen 1 te worden, maar de 1 overheerst dan de ander en dat is triest. Met narcisme is niet te leven. Voor jou moed, kracht en sterkte | |
| Avr: | Woensdag, juli 19, 2017 09:56 |
| Een zeer mooi, maar ook droef schrijven, als je het over jezelf kwijt raken hebt. Rijst de vraag, of die ander jouw liefde dan wel waard is?! Sterkte, floww! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: floww | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||