Jouw ogen...
Ik weet wat ze van me vragen,gevult met pijn en verdriet,
omdat ze weten dat ik jou gevoelens niet meer kan behagen...
Je kunt boos zijn en teleurgesteld, ik weet, je had het vast niet verwacht, en het spijt me dat ik je het niet eerder heb verteld.
Zomaar ineens...werden mijn gevoelens die ik koesterde voor jouw, weggenomen.
Terwijl ik wist wie ze in bezit had, heb ik het je niet verteld, ik had er geen verklaring voor,weet zelf ook niet hoe het is gekomen.