wanhoop
waarom zal ik er nog voor gaan
dit leven kan ik toch niet aan
leven met een depressie en eetstoornis al 12 jaar is zwaar
kon ik maar stoppen, was het maar waar
ik loop vast in alles in mijn leven
wat heb ik een ander nog te geven
ik wil opgeven omdat het echt niet meer gaat
ik heb niets meer aan de mensen met goede raad
ik zit te diep en zie het niet meer
alles doet pijn, alles doet zeer
wanneer stopt deze strijd?
mijn leven is een gaos en niet leuk meer
ik wil niet meer vechten, telkens weer
de hoop is weg en er is zoveel wanhoop
waar is dat lichtpuntje en mijn enigste hoop?
ik zie geen uitweg meer
ik val telkens weer
ik ben kapot en kan het niet meer aan
ze moet mij laten gaan
zoveel pijn
dit leven kan ik toch niet aan
leven met een depressie en eetstoornis al 12 jaar is zwaar
kon ik maar stoppen, was het maar waar
ik loop vast in alles in mijn leven
wat heb ik een ander nog te geven
ik wil opgeven omdat het echt niet meer gaat
ik heb niets meer aan de mensen met goede raad
ik zit te diep en zie het niet meer
alles doet pijn, alles doet zeer
wanneer stopt deze strijd?
mijn leven is een gaos en niet leuk meer
ik wil niet meer vechten, telkens weer
de hoop is weg en er is zoveel wanhoop
waar is dat lichtpuntje en mijn enigste hoop?
ik zie geen uitweg meer
ik val telkens weer
ik ben kapot en kan het niet meer aan
ze moet mij laten gaan
zoveel pijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, september 06, 2017 11:35 |
| geen hoop meer op zomaar iets liefs, toch ontvankelijk wezen om dat te beleven, dankbaar plots, ja soms is er dat wonderlijk verbijzonderend even geheel beleefd verbond, om beiderzijds meegegeven in te geloven, bovendien misschien zelfs op te mogen hopen... Al ... doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. (1 Korintiërs 13:2) groetje voor al de moeite die je doet, hans |
|
| september: | Zaterdag, juli 22, 2017 01:04 |
| Soms is er zoveel vechten, zoveel pijn. Dit is een pijnlijk eerlijk gedicht. Het geeft ook kracht weer. Ik wens je die kracht te hervinden en hoop. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||