stilte
Onheilspellend de eerste keer
omhoog kijkend steeds weer
geen bruisend leven meer.
Verbaasd over de stilte
sta ik stil.
Kijk omhoog naar een zwart kopje
met pientere ogen.
Oh, zeg jij bent er nog?
Doe maar kalm aan
ik zal je je gang laten gaan.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, juli 22, 2017 12:14 |
| Heel lief. Houden van dieren lees ik. En dat is goed Wytske. Liefs | |
| Avr: | Zaterdag, juli 22, 2017 11:29 |
| Een mooi, en gevoelvol schrijven! Kan je opluchting lezen! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 22, 2017 11:22 |
| een sterk schrijven heel mooi zussie |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 22, 2017 09:49 |
| Bewogen dierenliefde lees ik in dit gedicht Wytske. Mooi weekend. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juli 22, 2017 09:41 |
| fijn en diep betrokken. th | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 22, 2017 09:17 |
| sterk verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||