Hoog boven de piste,
spots op hem gericht,
aangegaapt door velen,
dansend, vederlicht.

Lullig mager koordje,
rafels hier en daar,
knerpende geluiden,
klinkt een beetje raar.

Bijna halverwege,
ademloos publiek,
tijd nu voor de salto,
het ‘moment critique’...

Zwevend door de ruimte,
touwtje niet meer daar.
Onverwacht bezweken.
Act voortijdig klaar.

Van bovenin de nok,
hij was nog nooit zo snel benee.
Zijn fladderen helpt niets.
Daar zit de tent bepaald niet mee.

Een groots applaus weerklinkt
als hij zich in het zaagsel boort.
Een donderend succes.
Het beste ooit op’t slappe koord!

Zijn glimlach oogt wat stroef,
terwijl hij buigt - of dat probeert.
Zijn botten zijn verplaatst
en al zijn tanden staan verkeerd.
Zijn bovenkant is onder,
vicevers en omgekeerd.
Daar staat hij, kop in’t zand,
- voor altijd - uitgebalanceerd.

© Vin 2012