Strand.
Eindeloze variatie
van korrels zand
ontsnapt aan zee eens aangespoeld
onrustig door
wind voort geblazen
in duinenrij wat overruled.
Als golven beuken
op haar zandkleed
is het hectiek al wat er bruist
bij windkracht acht
nemen en schenken
in veel gevaren vaak vergruisd.
Liefelijk juist in de
avondschemer
waar ondergaande zon haar kleurt
in roze , rood
en oranje tinten
de avond vol verrukking geurt.
Zonovergoten
zomerdagen
trekt zij grote groepen mensen aan
om te verkoelen,
te genieten
even wat rust in ’t daaglijks gaan.
Het mooiste toont
zij in haar stilte
serene rust , verlatenheid
wat pootje badend
in de branding
intens gevoel , pure vrijheid.
De zilte lucht
houdt je gevangen
in weidsheid , rustgevende bruis.
Geboren aan de kust
voel ik mij
op ’t strand van mijn IJmuiden thuis.
th