Een tel om .....
Luchtbrug naar oneindig
regenboog valt in't niet
in machtig helder licht
voel en wacht tot je ziet
Prachtig natuurlijk Zijn
gegeven in je rust
moment van diepe vree
alsof de zon je kust
Een tel om weg te dromen
gevleugeld door de tijd
reis langs herinneringen
koester Nu en staak de strijd
Geniet van Moeder Aarde
haar liefde in elk gebaar
bescherm zo ieder leven
want wij horen bij elkaar
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juli 30, 2017 21:20 |
| Lief en mooi gedicht. Natuurlijk van en in het zijn. Liefs | |
| Clarice: | Zaterdag, juli 29, 2017 21:53 |
| Wondermooi geschreven, Marianne. Hoe de schoonheid van de natuur ons soms kan overvallen en het moment kan betoveren... We zouden er allemaal meer voor moeten openstaan (en er dan misschien ook meer voor doen). Gts, Clarice | |
| Johny Donovan: | Zaterdag, juli 29, 2017 20:43 |
| mooi hoor Marianne | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 29, 2017 18:41 |
| Weer heel mooi gebracht echt mooi | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 29, 2017 17:40 |
| Bijzonder mooi hoe je in dit gedicht de schoonheid van de aarde koestert, bewondering alom! Fijn weekend Marianne. Anneke |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, juli 29, 2017 17:24 |
| ieder zou even zich toevertrouwd moeten mogen genieten van het zomaar zijn, om 't niet vast te houden moment te herkennen, om ons dan over de schepping te ontfermen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marianne's Spinsels | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||