ondanks al die afwijzingen
en ondanks je bijna een jaar niet gezien te hebben
is me gevoel voor jou er nog steeds
ik zag je lopen op roze maandag en zei je gedag
ik vroeg je hoe het ging
de manier waarop je naar me kijkt zeggen al meer dan 1000 woorden
je lach verraad alles
maar toch blijf je me van je af duwen
ik probeer maar steeds verder te gaan met me leven
maar iedere keer zorg je er voor dat het me niet lukt
waarom maak je het me zo moeilijk
ik zie de teleurstelling in je ogen als je me met een ander ziet
terwijl je me maar wijs probeerd te maken dat je me niet wilt
ik wordt gek van het idee dat ik jou kwets
en ik weet dat ik dat doe door verder te gaan
maar je laat me geen keus
iedere stap die ik zet haalt niks uit
want jij zet 10 stappen naar achter zodat ik niet te dicht bij je kom