depressie
weer val ik in een diep dal
de depressie is weer terug
ik blijf altijd bang voor deze val
het is zo donker
ik blijf vechten voor een beter leven
maar ik begrijp niet wat ik dit leven nog heb te geven
ik ben er zo klaar mee
de depressie komt steeds vaker voor
anderen blijven zeggen ik moet door
maar ik kan het niet meer aan
het is beter dat ik zal gaan
ik ben zo moe, zo op
ik loop overal tegenaan in mijn leven
ik heb voor mijn gevoel alles gegeven
het is klaar een keer
het doet zo zeer
hoe moet ik doorgaan zonder enige hoop?
mijn leven ligt helemaal overhoop
ik krijg het niet meer op een rij
laat mij los laat mij vrij
ik kan niet meer
de depressie is weer terug
ik blijf altijd bang voor deze val
het is zo donker
ik blijf vechten voor een beter leven
maar ik begrijp niet wat ik dit leven nog heb te geven
ik ben er zo klaar mee
de depressie komt steeds vaker voor
anderen blijven zeggen ik moet door
maar ik kan het niet meer aan
het is beter dat ik zal gaan
ik ben zo moe, zo op
ik loop overal tegenaan in mijn leven
ik heb voor mijn gevoel alles gegeven
het is klaar een keer
het doet zo zeer
hoe moet ik doorgaan zonder enige hoop?
mijn leven ligt helemaal overhoop
ik krijg het niet meer op een rij
laat mij los laat mij vrij
ik kan niet meer
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, augustus 01, 2017 13:53 |
| het gevoel het laat je niet meer los je weet het niet meer met hulp kun je het wel heel veel sterkte |
|
| Clarice: | Maandag, juli 31, 2017 21:18 |
| Het kan geen kwaad om professionele hulp in te roepen als het echt niet lukt op eigen kracht. Medicatie kan helpen om toch buiten te komen en contact te maken als de stap anders te groot is. Op dit moment denk je dat je er niet uitkomt, maar toch zijn veel mensen aan de beterhand of er bovenop na enige tijd. Veel sterkte, gts Clarice |
|
| Hans Winter: | Maandag, juli 31, 2017 19:58 |
| depressie is echt onder loodzware druk gebukt zo recht als maar gaat staande trachten te blijven, van dag tot dag, psychisch pijn lijden, niet meer zien dat het tijdelijk kan zijn, 't uithouden van jezelf... niets voelt meer vertrouwd dan misschien hier en daar - tot plots toch de lucht klaart, die onverwachte verademing - een meeleefkameraadje, mededichtgenoot hans |
|
| Johny Donovan: | Maandag, juli 31, 2017 19:51 |
| ja ,schrijf ze van u af dit doet wonderen, veel sterkte! |
|
| claire vanfleteren: | Maandag, juli 31, 2017 19:19 |
| Het is al goed Lunia dat je het probeert van je af te schrijven, je bent al een stap in de goede richting! | |
| Aquarel: | Maandag, juli 31, 2017 11:54 |
| Ook ik heb jaren lang depressie gehad, en nog steeds komt het soms terug. Het is loodzwaar, en medicatie helpt niet altijd, hoewel het wel een steun kan zijn. Warmte, liefdevol en begripvol wil ook wel eens helpen. Ik wens je veel sterkte, moed en steun, om deze diepe dalen te doorstaan en jezelf de kans te geven in de toekomst alsnog van het leven te genieten. Je gedicht komt echt binnen. Liefs, Aquarel |
|
| Marianne's Spinsels: | Maandag, juli 31, 2017 11:19 |
| Je gevoel is goed te begrijpen maar er is vaak meer mogelijk dan we weten. Een depressie is een signaal, meestal veroorzaakt door een tekort aan neurotransmitters die de verwerking en acceptatie dan niet kunnen regelen. Kijk ook eens die kant op... en geef jezelf een kans. |
|
| teun hoek: | Maandag, juli 31, 2017 11:18 |
| een hulproep in de ruimte die naar ik hoop gehoor vindt. zoek de warmte van het leven die hangt op zoveel plaatsen. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2017 | ||
| Thema's: | ||