Haar aubade aan de zee
haar aubade aan de zee
handen roerloos
op elkaar
aderen goed
zichtbaar onder
de tere dunne huid
grijs piekte
het haar in de
late middagzon
ineen gedoken
zat zij daar
maar waar
blikken vaak
afwezig zijn vonkten
haar ogen met
onverwachte helderheid
haar stem die nog
alle tonen kende
gaf stevige repliek
zij was niet ziek alleen
het lichaam wilde niet
ademloos keek
iedereen geboeid
naar dit stukje leven
wat zij nog kon geven
was fenomenaal
in geestkracht
ongebroken en nog
van alles op de hoogte
nam zij ons mee in
haar aubade aan de zee
wil melker
02/08/2017
Reacties op dit gedicht
| Jadzia: | Donderdag, augustus 03, 2017 10:58 |
| En de zee- ik weet het zeker - luisterde ademloos toe. Prachtig. ontroerend gedicht . groet Jadzia |
|
| Claudelaire: | Woensdag, augustus 02, 2017 18:47 |
| Oude mensen kunnen soms wonderen verrichten ! Sterk gedicht Wil ! | |
| claire vanfleteren: | Woensdag, augustus 02, 2017 18:42 |
| Het is niet omdat het lichaam niet meer mee wilt dat de geest niet meer helder kan zijn. Het omgekeerde is jammer genoeg ook het geval! | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 02, 2017 11:29 |
| mooie weergave van kracht in ouderdom. een aubade aan de kunde. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 02, 2017 09:25 |
| Ja je hebt van die mensen, oud aan slijtage onderhevig en toch nog van alles kunnen en doen. Met een brede glimlach dit moois gelezen, een aubade waardig! Zonnige groet en mooie dag Wil. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||