ik ben zo moe
ik ben zo ontzettend moe, echt zo moe
ik snap niet meer wat ik hier in dit leven nog doe
ben zo uitgeput
ik ben weer gevallen in die donkere put
het is niet leuk meer
ik vecht tegen een depressie
het licht is niet meer wat ik zie
ik ben geestelijk zo op
tegen mezelf zeg ik stop
ik heb de tijd nodig om het op een rijtje te krijgen
maar het enigste wat ik tegen anderen doe is zwijgen
ik heb er geen woorden meer voor
ik wil echt niet meer door
het is op, kapot, zo alleen
ik geef alles, val en sta op elke keer weer
het volhouden doet mij zo'n zeer
wanneer zie ik het lichtpuntje weer?
want het is zo donker elke keer
opgeven lijkt mijn enigste keuze
ook al zijn de gevolgen reuze
maar ik kan gewoon echt niet meer
dit leven doet mij teveel zeer
ik snap niet meer wat ik hier in dit leven nog doe
ben zo uitgeput
ik ben weer gevallen in die donkere put
het is niet leuk meer
ik vecht tegen een depressie
het licht is niet meer wat ik zie
ik ben geestelijk zo op
tegen mezelf zeg ik stop
ik heb de tijd nodig om het op een rijtje te krijgen
maar het enigste wat ik tegen anderen doe is zwijgen
ik heb er geen woorden meer voor
ik wil echt niet meer door
het is op, kapot, zo alleen
ik geef alles, val en sta op elke keer weer
het volhouden doet mij zo'n zeer
wanneer zie ik het lichtpuntje weer?
want het is zo donker elke keer
opgeven lijkt mijn enigste keuze
ook al zijn de gevolgen reuze
maar ik kan gewoon echt niet meer
dit leven doet mij teveel zeer
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 03, 2017 10:59 |
| waar praten niet gaat, kan misschien gebarentaal meer laten zien. of schrijvend als wij dat zware verwoord zowaar toch voor je plaatsen, daar staat het, buiten je binnenste, heel even vrij... groetje, hans |
|
| claire vanfleteren: | Woensdag, augustus 02, 2017 18:44 |
| Lunia lees mijn bericht, misschien is er een lichtje in de duisternis voor jou! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||