Ik moet weg
ik moet weg
ik ben het
spelen verleerd
vingers en handen
doen alles verkeerd
waar vroeger
fantasie snel
gestalte kreeg blijft
de vloer nu akelig leeg
ik filosofeer
denk en probeer
maar de spirit
vonkt helaas niet meer
mijn geest
is bezet met tal
van structuren zonder
ruimte om bij te sturen
ik moet weg
de ballast overboord
naar zand en strand
de zee heb ik al gehoord
wil melker
04/08/2017
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Donderdag, augustus 10, 2017 18:16 |
| 2Grasse | |
| Clarice: | Vrijdag, augustus 04, 2017 22:30 |
| Dit lukt anders nog heel aardig, met daarbij alles op rijm. Maar een mens voelt wel wanneer het tijd is om het hoofd te luchten en leeg te maken, ookal lijkt hij voor de buitenwereld nog goed te presteren... Gts, Clarice | |
| Willem B. Tijssen: | Vrijdag, augustus 04, 2017 19:06 |
| Terug naar de kust om levenskracht te herwinnen Veel sterkte. |
|
| Aquarel: | Vrijdag, augustus 04, 2017 16:22 |
| Wees maar niet bang, Wil. Neem de vakantie aan zee, om het creatieve in jezelf terug te vinden. Zelf ben ik jaren als verdoofd geweest, en was de inspiratie weg. Maar ze is teruggekeerd toen ik de angst los liet dat alle inspiratie weg zou blijven. Neem het zoals het komt, zoals de natuur na elke winter weer tot bloei komt, zo zal ontspanning en genieten jou vast weer doen creëren. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Vrijdag, augustus 04, 2017 16:05 |
| in de ruimte kan je veel kwijt. h gr. th |
|
| claire vanfleteren: | Vrijdag, augustus 04, 2017 15:08 |
| Je moet je niet forceren Wil, de weg in onderbroken door de werken aan de hersenspinsels, maar die komen wel weer goed al nieuw geplaveid en goed gestructureerd. Fijne dag nog! | |
| Hans Winter: | Vrijdag, augustus 04, 2017 13:34 |
| ja, Wil, soms moeten we wederom eventjes in de leer bij de kleinen, delen in hun spelen, om 't onbevangen ontvankelijk wezen weer op te nemen, om 't ook zo te menen... Ik verzeker jullie: wie niet als een kind openstaat voor het koninkrijk van God, zal er zeker niet binnengaan!' [Lucas 18:17] groetje, hans |
|
| september: | Vrijdag, augustus 04, 2017 12:17 |
| Dit is zo mooi aansprekend en goed geschreven. Een mens heeft dan behoefte er even uit te breken(stappen)om het overtollige overboord te gooien en de weidsheid te ervaren. De zee helpt.. Liefs | |
| Anita Mentink: | Vrijdag, augustus 04, 2017 11:22 |
| Alles komt wel weer op zijn pootjes terecht. Geduld is een schone zaak. laat de wind eerst je hoofd leegmaken. Troost jezelf. Lief | |
| Jadzia: | Vrijdag, augustus 04, 2017 09:59 |
| En de zee ik weet het zeker geef jou de rust die je zoekt Fijne dag . groet Jadzia |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 04, 2017 08:54 |
| Ik begrijp uit je gedicht dat je er even tussenuit moet Wil. De vonk zal aan de zee het vuur wel weer doen aanwakkeren. Geef de ballast mee aan de zee om ruimte te creëren voor het serieuze werk dat we hier dagelijks mogen lezen. Fijne vakantie wens ik je en rust lekker uit. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||