In jaargetijden
De zomer verwart in de verte
als een dunne draad zonder eind
Herinnering aan de winter paars
als een heideveld schaars bedekt
Een heldere droom wordt zelden
een gedicht met zuivere woorden
Herfst lijkt op een bonte vlinder
zomerse en herfst kleuren opgezogen
Een winter wacht met zwart en wit
in een maanzieke, zilveren nacht
Een ader in de neus klopt en klapt
druppelt rood op het witte laken
donkert vervolgens tot zwart, duwt
de aarde in een wispelturige baan
Het wit van winter is een ademteug
maar moeilijk te vangen en te houden
als een dunne draad zonder eind
Herinnering aan de winter paars
als een heideveld schaars bedekt
Een heldere droom wordt zelden
een gedicht met zuivere woorden
Herfst lijkt op een bonte vlinder
zomerse en herfst kleuren opgezogen
Een winter wacht met zwart en wit
in een maanzieke, zilveren nacht
Een ader in de neus klopt en klapt
druppelt rood op het witte laken
donkert vervolgens tot zwart, duwt
de aarde in een wispelturige baan
Het wit van winter is een ademteug
maar moeilijk te vangen en te houden
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, augustus 04, 2017 15:15 |
| Mooi geschreven, maar elk seizoen heeft zijn waarde en is mooi, althans voor mij Stanislaus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||